1.18
Dixerat hoc ille, cum puer nuntiavit venire ad
eum Laelium domoque iam exisse. Tum Scipio calceis et vestimentis sumptis e cubiculo est egressus,
et cum paululum inambulavisset in porticu,
Laelium advenientem salutavit et eos, qui una venerant, Spurium Mummium, quem in primis diligebat,
et C. Fannium et Quintum Scaevolam, generos Laelii,
doctos adulescentes, iam aetate quaestorios; quos cum
omnis salutavisset, convertit se in porticu et coniecit
in medium Laelium; fuit enim hoc in amicitia quasi
quoddam ius inter illos, ut militiae propter eximiam
belli gloriam Africanum ut deum coleret
Laelius, domi vicissim Laelium, quod aetate antecedebat, observaret in parentis loco Scipio. Dein cum
essent perpauca inter se uno aut altero spatio conlocuti Scipionique eorum adventus periucundus et pergratus fuisset, placitum est, ut in aprico maxime pratuli loco, quod erat hibernum tempus anni, considerent; quod cum facere vellent, intervenit vir prudens
omnibusque illis et iucundus et carus, M'. Manilius, qui a Scipione ceterisque amicissime consalutatus adsedit proximus Laelio.
ch. 13
1.19
Tum Philus: Non mihi videtur, inquit, quod hi
venerunt, alius nobis sermo esse quaerendus, sed agendum accuratius et dicendum dignum aliquid horum
auribus. Hic Laelius: Quid tandem agebatis, aut cui
sermoni nos intervenimus? [Note] Quaesierat ex me Scipio, quidnam sentirem de hoc, quod duo soles visos esse constaret. [Note] Ain vero? Phile, iam explorata nobis sunt ea, quae ad domos nostras quaeque
ad rem publicam pertineant? siquidem, quid agatur
in caelo, quaerimus. Et ille: An tu ad domos nostras
non censes pertinere scire, quid agatur et quid fiat
domi? quae non ea est, quam parietes nostri cingunt,
sed mundus hic totus, quod domicilium quamque
-- -- patriam di nobis communem secum dederunt,
cum praesertim, si haec ignoremus, multa nobis et
magna ignoranda sint. Ac me quidem, ut hercule
etiam te ipsum, Laeli, omnisque avidos sapientiae
cognitio ipsa rerum consideratioque delectat.
